katarzyna lubnauer(strona 2/2)

Kiedy rok temu napisałem tekst o "Aniołkach Ryszarda Petru", Katarzyna Lubnauer (pół żartem pół serio) zripostowała na Twitterze, że "nie jest niczyim aniołkiem". Teraz Nowoczesna pozbyła się byłego lidera z nazwy partii, a Lubnauer przejęła po nim stery. Petru odchodzi w cień, ale wraz z nim znika coś, bez czego nowa szefowa jest po prostu bezradna - potężne pieniądze.

Ryszard Petru przegrał wybory na szefa Nowoczesnej. To oznacza koniec jego kariery politycznej, na pewno koniec kariery w partii, którą założył. Katarzyna Lubnauer zepchnie go w cień, tak jak Angela Merkel zrobiła z Helmutem Kohlem, czy - by nie szukać daleko - Donald Tusk zrobił z Andrzejem Olechowskim i Maciejem Płażyńskim.

Im bliżej wyborów na przewodniczącego Nowoczesnej, tym więcej szczegółów z partyjnej kuchni wycieka do opinii publicznej. Bez względu na didaskalia, jedno nie ulega wątpliwości. Widmo przegranej zajrzało na tyle głęboko w oczy Ryszarda Petru, że ten bez informowania struktur własnej (jeszcze) partii, postanowił oddać bez walki wyścig o fotel prezydenta Warszawy PO. W zamian Grzegorz Schetyna obiecał promować narrację o ”zjednoczonej opozycji”. Tylko jak zjednoczyć opozycję, skoro doprowadza się do podziałów we własnych strukturach? W chwilę przed głosowaniem Joanna Schmidt nazywa Katarzynę Lubnauer kłamczynią, tylko po to, aby później z udawaną skruchą przepraszać. Mało to poważne.

Gdyby Ryszard Petru urodził się 150 lat temu, bez wątpienia walczyłby z zakazem pracy dzieci, zmniejszeniem czasu pracy z 16 do 8 godzin na dobę czy wprowadzeniem przepisów BHP. W końcu, skoro ktoś z pracy dzieci korzystał, to było na nią zapotrzebowanie, a cywilizowanie warunków pracy zawsze oznacza straty dla przedsiębiorców. Czytając wynurzenia Petru i Lubnauer, łatwo wyobrazić ich sobie w cylindrach i surdutach, z dumą obnoszących na piersiach plakietki “korzystam z pracy dzieci” czy “NIE dla ośmiogodzinnego dnia pracy!”.