turcja

Prezydent Trump przekonuje, że Turcja dokończy wojnę z ISIS. Kłopot w tym, że prezydent Erdogan nie ma powodu, ani możliwości, tego dokonać. Na Bliskim Wschodzie pojawiły się już zapowiedzi powrotu kalifatu. Niemniej amerykańscy żołnierze wracają do domu.

To nie katastrofa naturalna, tylko nawała ogniowa. Moskwa pręży muskuły. Zachód z niepokojem patrzy, jak Rosjanie z Chińczykami wprawiają się w grę: "Jak zmienić świat". Od 40 lat nikt nie widział w polu takiej potęgi.

Prezydent Turcji Recep Erdogan zaryzykował i wygrał. Zmienił ustrój kraju i zwyciężył w wyborach. Jego sukces uznał już lider opozycji. Teraz prezydent będzie miał niemal sułtańską władzę. Zaczną się schody.

Pogorszenie stosunków między Turcją a większością krajów europejskich nabiera tempa. Ma to również wpływ na spójność NATO, gdyż pogłębia się także spór między Turcją a USA dotyczący przede wszystkim współpracy amerykańsko-kurdyjskiej w Syrii. Turcja reaguje jak zwykle groźbami i zacieśnianiem stosunków z Rosją, ale działania te są coraz mniej skuteczne.

Polska miała być już drugą Japonią, Irlandią czy Koreą Południową. Ale biorąc pod uwagę kierunek wprowadzanych przez rząd zmian, najbliżej nam może być do innego modelu: Turcji.

Kraje Europy Środkowo-Wschodniej, a szczególnie Polska i Węgry, są oskarżane o cynizm i zdradę ideałów europejskich za odmowę udziału w rozwiązaniu problemu relokacji uchodźców. W tym kontekście często powraca pytanie: jak bogate kraje Zatoki Perskiej (Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie (ZEA) czy Kuwejt) pomagają muzułmanom z Syrii?

Rosja, Turcja i Iran porozumiały się w sprawie utworzenia bezpiecznych stref w Syrii. Kłopot w tym, że część zainteresowanych się nie zgadza albo nie uczestniczy w rozmowach, a realne strefy bezpieczne są zupełnie gdzie indziej. Wojna jeszcze się nie skończyła, ale już zaczyna się mówić o rachunku za nią, który zapłacimy nawet, jeżeli uważamy, że nas nie dotyczy.

Jeszcze w kwietniu, odwiedzając Ankarę, polski minister spraw zagranicznych Witold Waszczykowski wspominał o tym, że Polska liczy na to, że Turcja szybko stanie się członkiem Unii Europejskiej. Podobnie twierdził, że skutecznym sposobem walki z rosyjskim imperializmem ma być sojusz i współpraca z Turcją. Dziś te słowa brzmią co najmniej naiwnie. Wygląda na to, że polska dyplomacja nie miała wiedzy, w jaką stronę zmierza władza Erdoğana - pisze Paweł Lisicki dla WP Opinii.

Następstwa nieudanego puczu w Turcji każą postawić fundamentalne pytanie: czy prezydent Recep Tayyip Erdogan będzie kontynuować swój marsz ku autorytaryzmowi, być może dodatkowo zachęcony zemstą, czy wyciągnie rękę do swoich przeciwników i spróbuje zasypać głębokie podziały w tureckim społeczeństwie? - pisze Shlomo Avineri. Artykuł w języku polskim ukazuje się wyłącznie w WP Opiniach, w ramach współpracy z Project Syndicate.

- Obecny prezydent Turcji, Recep Erdogan, moim zdaniem otwarcie dąży do odejścia od świeckiej koncepcji państwa. Obrał ewidentnie islamistyczny kurs polityczny. Może nawet marzy mu się, by zostać kalifem? To definitywne odejście od dziedzictwa politycznego Kemala Ataturka. Turcja oddala się dziś od Europy – mówi w rozmowie z WP dr Jerzy S. Łątka: etnograf, historyk, dziennikarz i autor książki ''Atatürk. Twórca nowoczesnej Turcji''.

• W1566 r. sułtan Sulejman Wspaniały poprowadził wyprawę, podczas której zaatakowano twierdzę Szigetvár
• Zdobycie twierdzy było już na wyciągnięcie ręki, gdy sułtan nagle zmarł
• Obrońcy zamku nieświadomi śmierci Sulejmana rzucili się do ataku, który zakończył się klęską

Polsce nie na rękę jest coraz gorsza sytuacja na Wschodzie. Możliwe, że na Ukrainie zaczną wzrastać nastroje radykalne. Putin zapewne będzie prowokować antypolskie wystąpienia. Może się u nas znaleźć wielka fala uchodźców ukraińskich. Każda destabilizacja Ukrainy rykoszetem trafi też w nas - pisze Dawid Wildstein dla Wirtualnej Polski. Felietonista podsumowuje 2015 rok i przewiduje, jaki będzie rok 2016.

Wojna rosyjsko-turecka, kojarzona głównie z ludobójstwem Ormian, miała wiele innych dramatycznych, ale często kuriozalnych epizodów. Jednym z nich jest bitwa stoczona między dwoma tureckimi dywizjami piechoty. Przez fatalne dowodzenie i łączność, oddziały wpadły na siebie we mgle i walczyły przez cztery godziny. Zginęły 2 tysiące żołnierzy.

Lawrence nie tylko znał, ale i szczerze lubił, może nawet podziwiał Beduinów. Zdecydował, że pomoże w utworzeniu niepodległego arabskiego państwa. Gdy dostał się do tureckiej niewoli, za swoje zaangażowanie zapłacił wysoką cenę. - Jak pisał później w swej słynnej autobiografii "Siedem filarów mądrości", osmańscy wojskowi najpierw go torturowali, a następnie zgwałcili. Po ucieczce z niewoli Lawrence mocno się zmienił. Miejsce komendanta, który kazał swoim ludziom poić umierających przeciwników, zastąpił dowódca rozstrzeliwujący jeńców. Po jednej z bitew zarządził egzekucję 250 pojmanych żołnierzy, wliczając Niemców i Austriaków - pisze Michał Staniul w artykule dla WP.