Zniszczenie Kalisza w 1914 roku zostało uznane za typowy przykład teutońskiego barbarzyństwa, stało się dowodem zbrodniczości germańskich sił zbrojnych i powszechnie znanym symbolem wrogości Niemców dla cywilizacji. Tymczasem wydarzenia te były niczym więcej, jak przykładem niemieckiego bałaganu, teutońskiego tchórzostwa i germańskiej skruchy - pisze dr Tymoteusz Pawłowski dla Wirtualnej Polski.
W 1914 roku na ziemiach polskich rozegrała się krwawa kampania, w której starły się Niemcy, Austro-Węgry i Rosja. Dla Imperium Rosyjskiego walki w Polsce miały katastrofalny wpływ nie tylko na jego sytuację militarną, ale także kondycję społeczną i polityczną. Rezultatem była niszczycielska rewolucja, której skutki odczuwamy do dziś - pisze dr Tymoteusz Pawłowski dla Wirtualnej Polski.
W myśl postanowień Kongresu Wiedeńskiego, utworzono Królestwo Polskie, podległe Rosji, a z Krakowa i jego okolic utworzono Wolne Miasto Kraków, podległe trzem mocarstwom zaborczym - Prusom, Austrii i Rosji.
Car Aleksander II wydał cztery ukazy wprowadzające w Królestwie Polskim uwłaszczenie chłopów i samorząd gminny. Bezpośrednim ich celem było odciągnięcie chłopów od Powstania Styczniowego.
W Petersburgu Rosja, Prusy i Austria podpisały ostateczną konwencję rozbiorową, która stwierdzała, że Królestwo Polskie "obecnie i na zawsze uznane jest, jako nie istniejące".
Car Aleksander I podpisuje w Warszawie konstytucję dla Królestwa Polskiego, w myśl której miało ono być na zawsze połączone z Rosją unią personalną, a królem Polski każdorazowo miał być car.
